Chata- W. M. Young

Autor; W M.Young,

Tytuł: "Chata",

Wydawnictwo: Nowa Proza,

Rok wydania: 2017, 

Zdarza się, że dana historia dedykowana jest specjalnie dla nas. Trafia w nasze ręce wtedy, kiedy tego naprawdę potrzebujemy. To rzadka sytuacja, ale kiedy już czytelnik jej doświadczy , jedyne, co czuje to ogromne szczęście i euforię spowodowaną tym, że trafił do jego rąk prawdziwy skarb. Przy takiej lekturze, można doświadczyć całego spektrum emocji. Od radości, po łzy. Taki stan jest potrzebny i zostaje jeszcze na długo, po odłożeniu opowieści.

Tak właśnie było w przypadku mojego spotkania z głośną " Chatą". Szczerze? Do lektury zachęcił mnie zwiastun filmu, który powstał na podstawie książki. Miało być kontrowersyjnie  i obrazoburczo. Tymczasem, w moich rękach znalazła się piękna, uniwersalna przypowieść o Bogu i Jego Miłości do człowieka. Miłości tak ogromnej, że trudno ją opisać słowami. Często jej też nie widać, jednak jest ona wszechobecna. Trudno szukać tutaj Boga, którego znam z malowideł i kazań kościelnych. Na kartach powieści bije od niego ciepło i zrozumienie , dla sytuacji trudnych, w których znajduje się człowiek.      

" Chata" to opowieść przepełniona smutkiem, cierpieniem, ale nie brak jej pierwiastka Nadziei, która jest obecna nawet w najczarniejszych momentach naszego życia.

W końcu-opowieść autorstwa Younga to historia człowieka- charakterologicznie podobnego do wielu z nas  Wierzących, ale oddalonych od Boga, Będących na rozdrożu życia. Człowieka-który podobnie jak wielu innych przed nim- miało swoje powody, aby zwątpić w Jego Miłość. Przemiana i odkrycie wiary na nowo to słowo klucz do zrozumienia filozofii zawartej   w opowieści. Autor podaje zupełnie nowy, świeży sposób patrzenia na religię i Boga. Jest to piękna mozaika, pełna pozytywnych uczuć, tak potrzebnych we współczesnym świecie.     

Czy polecam? Zdecydowanie tak, ale trzeba pamiętać, że jest to opowieść bardzo specyficzna, która dotyka bardzo delikatnych kwestii. Jest to przypowieść, którą każdy , kto podejmie się jej przeczytania, musi przefiltrować przez własną wrażliwość i serce.